اپیدمی فقر در ایران؛ رونمایی از ۳ پیامد نگران‌کننده

به گزارش پارسینه؛ کشورمان ایران در سال های گذدشته با مشکلات اقتصادی عدیده ای دست به گریبان بوده است. تشدید تحریم های خارجی علیه ایران و در عین حال، تداوم برخی نواقص ساختاری و سومدیریت ها در اقتصاد کشورمان، همه و همه طیفی از مشکلات را پیش روی اقتصاد ایران قرار داده اند و منجر به سخت‌تر شدن زندگی برای شمار قابل توجهی از مردم کشورمان شده اند.

البته که آمارهای مختلفی نیز در سال های اخیر با محوریت تشدید فقر در کشورمان منتشر شده است. به عنوان مثال، نرخ فقر در ایران در سال های 1398 تا 1403، در حدود 30 درصد تثبیت شده و این مساله بدان معناست که 25 تا 26 میلیون نفر از مردم ایران، زیر خط فقر قرار دارند. در اواخر سال 1403 نیز "سلام ستوده" نماینده مجلس شورای اسلامی در موضع گیری تاکید کرد که در شرایط کنونی، بیش از 25 میلیون فقیر در کشورمان وجود دارند. موضوعی که البته شمار قابل توجهی از صاحب نظران و تحلیلگران نیز در قالب گزارش ها و مقالات خود به آن اشاره داشته اند و سعی در یافتن راه‌هایی جهت تسکین این مشکل داشته اند.

این موضوع به قدری جدی شده که عده ای بر این باورند که عدم ارائه راه حل های موثر برای مخطاب قرار دادن آن می تواند در آینده ای نه چندان دور، چالشهای به مراتب جدی تر و گسترده تری را که دامنه آن ها ورای مسائل اقتصادی خواهد بود، برای کشورمان ایجاد کند. در این رابطه، باید توجه داشت که گسترش فقر در ایران می تواند با 3 پیامد نگران‌کننده همراه شود.

اول اینکه افزایش فقر در کشورمان تا حد زیادی بنیان های قدرت و امنیت ملی ایران را به خطر خواهد انداخت. وقتی مردم در طیف متنوعی از مشکلات اقتصادی گرفتار باشند و توان تامین زندگی خود را نداشته باشند، این یعنی زمینه های فراوانی برای ابراز نارضایتی از سوی آن ها فراهم می شود که در بزنگاه های حساس و مهم، می‌تواند ایجاد کننده چالش های امنیتی برای کشورمان باشد. به طور خاص دشمنان ایران، از این فضا استفاده فراوانی می برند و از این رهگذر سعی در تامین اهداف و منافع خود به ضرر کشورمان خواهند داشت.

بیراه نیست اگر بگوییم گسترش فقر در ایران می تواند در قامت یک اهرم امنیتی از سوی دشمنان ایران علیه کشورمان استفاده شود. به هر حال ایران در زمره قدرت های نوظهور جهان قرار دارد و طیف قدرت های مستقر نظام بین الملل، اوج گیری ایران را یک تهدید جدی برای خود می پندارند. همین مساله سبب می شود تا این دسته از قدرت ها از هر ابزاری برای ضربه زدن به کشورمان استفاده کنند.

نکته دوم اینکه تشدید فقر در ایران می تواند آمارهای جرم و بزهکاری درکشورمان را افزایش دهد. موضوعی که امنیت اجتماعی و عمومی در ایران را هدف قرار می دهد. در عین حال شاهد گسترش پدیده های نامبارکی نظیر پشت بام خوابی، کانتینر خوابی، گورخوابی، کودکان کار، افزایش اعتیاد و همچنین خشونت های خانگی و غیره نیز خواهیم بود. این مساله نیز از چشم اندازی کلان، حامل خسارهای جدی به منافع و امنیت ملی ایران است.

و در نهایت سوم اینکه گسترش فقر در فضای تشدید شکاف های طبقاتی در ایران(بر اساسی گزارش های رسمی، برخوردارترین دهک در ایران 14 برابر بیشتر از ضعیف ترین دهک درآمد دارد و برای خود هزینه می کند)، عملا انسجام اجتماعی و وحدت ملی در ایران را هدف قرار می دهد. این مساله نیز بسترهای مساعدی را برای موج‌سواری جریانهای مخالف و معاند با ایران فراهم می سازد و چالش های اقتصادی را به مسائلی با تبعات امنیتی تبدیل می‌کند. ورای همه این ها نباید از یاد ببریم که ایران صرفا با وحدت و انسجام داخلی است که می تواند با طیفی از تهدیدات خارجی علیه خود مقابله کند.